Choć zarządzanie ochroną zdrowia nie należy do kompetencji Prezydenta RP, kreowanie przez niego polityki zdrowotnej w pewnym zakresie jest możliwe, choćby dzięki inicjatywie ustawodawczej czy stosowaniu veta wobec złych projektów. Nic więc dziwnego, że kandydaci na urząd Prezydenta, walcząc o głosy, obiecują nam zdrowotny dobrostan. Jak chcą to osiągnąć? Poniżej krótki spis programowych deklaracji głównych kandydatów w wyborach prezydenckich 2020 r.

Andrzej Duda

Urzędujący prezydent przy każdej okazji przede wszystkim podkreśla, jak wiele, jego zdaniem, w ostatnich latach zrobiono i ile rząd nieustannie robi dla poprawy sytuacji w ochronie zdrowia. Według  Andrzeja Dudy jest lepiej niż za poprzednich rządów, bo m.in. „wynagrodzenia lekarzy, rezydentów, ratowników, pielęgniarek i położnych zwiększyły się, a w Akademiach Medycznych uczy się więcej przyszłych specjalistów…, wzrastają nakłady na SOR” itd.

Urzędujący prezydent zapowiada więcej:

– Inwestycje dla zdrowia – Program modernizacji i informatyzacji służby zdrowia.

– Narodowa Strategia Onkologiczna – 5 mld na walkę z rakiem, budowa krajowej sieci onkologicznej.
– Nowoczesny szpital powiatowy – rozbudowa i modernizacja ponad 200 polskich szpitali powiatowych.

– Fundusz Medyczny – dodatkowe 3 mld zł z zaproponowanego przeze A. Dudę Funduszu Medycznego mają być przeznaczone na leczenie onkologiczne oraz chorób rzadkich, w tym możliwe leczenie specjalistyczne w dedykowanych placówkach na całym świecie.

Rafał Trzaskowski

Trudno znaleźć w deklaracjach tego kandydata jednorodny „pakiet zdrowotny”, ale podczas konferencji prasowych Rafał Trzaskowski zapowiada, że jego pierwsza inicjatywa ustawodawcza będzie dotyczyć właśnie obszaru opieki zdrowotnej i jej finansowania:

 –  Już 2021 roku wydatki na opiekę zdrowotną powinny wzrosnąć do 6% PKB, na co środki znajdą się w budżecie państwa, choćby dzięki zaprzestaniu dotowania partyjnej TVP i rezygnacji z innych, zbędnych wydatków.

– Składka na ubezpieczenie zdrowotne nie powinna ulec zmianie, dodatkowe środki muszą pochodzić z budżetu.

– Radykalna przebudowa sieci szpitali – zracjonalizowanie ich działania, z uwzględnieniem referencyjności, zwiększenie wpływu samorządów lokalnych na model opieki zdrowotnej i zakres świadczeń dostępnych dla mieszkańców danego regionu.

– Skrócenie kolejek do lekarzy specjalistów i nowoczesnych terapii (dzięki wzrostowi finansowania).

Szymon Hołownia

W programie tego kandydata, koncentrującego się generalnie na prerogatywach prezydenckich, znalazła się jednak także „Recepta na zdrowie”. Recepta, bowiem podobnie jak zdecydowana większość Polaków Szymon Hołownia ocenia system opieki zdrowotnej źle i nie dostrzega żadnej poprawy. Zakłada jednak ewolucyjne zmiany, poprzedzone analizą różnych możliwych kierunków reform:

– Opieka medyczna w zasięgu ręki. Blisko, szybko, kompleksowo – POZ powinien zapewniać pomoc także w nagłych zachorowaniach.

– Większy nacisk na profilaktykę – powszechne okresowe badania profilaktyczne.

– Zmiana zarządzania. System oparty na medycynie rodzinnej. Większa rola samorządu, wzmocnienie POZ i opieki długoterminowej. Większość szpitali powinna być zarządzana przez samorządy wojewódzkie. Nowe zdefiniowanie zadań NFZ

– Godne wynagrodzenie i warunki pracy dla personelu medycznego. Uwolnienie lekarzy od zadań administracyjnych. Zwiększenie naboru na studia medyczne, ale też kształcenie specjalistów z zakresu zarządzania ochroną zdrowia.

– 7% PKB na zdrowie. 

Władysław Kosiniak-Kamysz

Jako lekarz wprost mówi o kryzysie systemu ochrony zdrowia w Polsce i obiecuje głębokie reformy. Wśród wielu pomysłów pojawia się np. likwidacja Polskiej Fundacji Narodowej i przekazanie jej majątku Polskiej Fundacji Zdrowia, która pod patronatem Pierwszej Damy finansować będzie leczenie Polaków za granicą, jeśli w kraju nie będzie ono możliwe. Dla odpolitycznienia  zdrowia w Polsce ma powstać Prezydenckie Konsylium ds. reformy ochrony zdrowia, reprezentujące wszystkich zainteresowanych, w tym siły polityczne.

Główne założenia:

– Zwiększenie wydatków na zdrowie do 6,8% PKB (bez podnoszenia składek).

– Podniesienie wynagrodzeń pracowników ochrony zdrowia o co najmniej 30%.

– Zwiększenie liczby personelu medycznego (m.in. zniesienie limitów przyjęć na studia medyczne i specjalizacje, skrócenie i upraktycznienie programów specjalizacji lekarskich).

– Dostęp do najnowocześniejszych metod leczenia.

– Nacisk na profilaktykę chorób cywilizacyjnych.

– Darmowe leki, szczepienia i stomatologia dla dzieci.

– Leczenie niepłodności metodą in vitro finansowane z budżetu.

Krzysztof Bosak

Sprawny system opieki zdrowotnej według tego kandydata wymaga współpracy sektora publicznego i prywatnego. Jego zdaniem, rząd utrudnia rozwój prywatnej służby zdrowia, co szkodzi także sektorowi publicznemu. Pacjenci powinni mieć większą swobodę w zarządzaniu swoimi środkami z ubezpieczenia zdrowotnego.

– Współpłacenie pacjentów jako jedno z możliwych rozwiązań problemów z dostępem do świadczeń medycznych (jak np. w Czechach).  

– Brak zgody na obniżenie jakości ochrony zdrowia w naszym kraju, jakim wg kandydata będzie ułatwienie dostępu do pracy w Polsce lekarzom zza wschodniej granicy – sprzeciw wobec projektu nowelizacji Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty w tym zakresie.

– Recepta na brak kadr medycznych to znaczne zwiększenie naboru na studia medyczne w Polsce, wzrost liczby miejsc specjalizacyjnych, podnoszenie płac i poprawa warunków pracy personelu medycznego.

– Zapowiedź zmiany prawa w zakresie dopuszczalności aborcji. K. Bosak i jego ugrupowanie polityczne chcą całkowitego zakazu aborcji.

Robert Biedroń

Deklaracje jedynego lewicowego kandydata:

– Finansowanie systemu opieki zdrowotnej na poziomie 7,2% PKB, dzięki czemu wzrośnie liczba pracowników tego systemu, skrócą się kolejki.

– Wydatki na finansowanie większej liczby świadczeń, inwestycje w infrastrukturę, usprawnienie zarządzania i cyfryzację.

– Priorytety w opiece zdrowotnej to onkologia, geriatria i psychiatria, zwłaszcza dziecięca.

– Godne wynagrodzenia we wszystkich zawodach medycznych.

– Konieczne jest zbudowanie nowego systemu ochrony zdrowia.  Reforma może się zacząć od refundacji leków – każdy lek na receptę powinien kosztować nie więcej niż 5 zł. Taka sama zasada ma dotyczyć niezbędnych wyrobów medycznych, takich jak pompy insulinowe, aparaty słuchowe, inhalatory.

– Bezpłatne leki dla dzieci, emerytów, kobiet w ciąży i pacjentów po przeszczepach.

– Modernizacja starych i budowa nowych – nowoczesnych szpitali, zapewniających równy dostęp do świadczeń bez względu na miejsce zamieszkania.

(opr. JGH)